Een korte geschiedenis van de (miniatuur) Bull Terrier
 

Dit is niet bedoeld als een definitieve rasgeschiedenis, maar om wat achtergrondinformatie te geven over de oorsprong van het ras.

Bull baiting en bear baiting

Vroeger, vanaf de late Middeleeuwen, waren de zogenoemde ‘bull baiting’ en ‘bear baiting’ erg populair in Engeland.
Dit was een gevecht tussen een hond en een stier of een beer die aan een paal vast was gebonden.
Hier werd vooral de Bulldog voor gebruikt. Zo is dit ras ook aan zijn naam gekomen: bull dog betekent stierenhond.
De oorspronkelijke Old English Bulldog bestaat inmiddels niet meer, maar dat ras staat wel aan de basis van de Bull Terrier zoals we hem vandaag de dag kennen.

Hondengevechten

Langzaam maar zeker veranderden deze ‘bull baiting’ en ‘bear baiting’ in hondengevechten. De honden namen het hierbij niet meer op tegen een stier of een beer, maar tegen een andere hond. Ze stonden dan in een pit, oftewel een vechtring.
In het begin waren deze gevechten vooral onder de adel populair. Het schijnt zo te zijn dat Koningin Elizabeth I groot fan was van de hondengevechten. Na een tijdje werd ook op het platteland de ‘sport’ steeds populairder.
In de steden waren steeds vaker deze hondengevechten te zien. Mensen gingen zelf ook enthousiast aan het fokken.
Door verschillende honden met elkaar te kruisen, hoopten ze steeds betere vechters te fokken.

Bull-and-terriër

De traditionele Bulldog was een heel geschikte hond om tegen stieren te vechten. Toen de hondengevechten echter steeds meer veranderden in hond-tegen-hond gevechten, veranderden de hond die hiervoor gebruikt werd ook.
De Bulldog was namelijk te log en niet snel genoeg om tegen andere honden te vechten.
In heel Engeland gingen daarom eigenaren nieuwe kruisingen fokken. Ze wilden een snelle en wendbare hond hebben.
Hiervoor werden vooral terriër rassen gebruikt, waardoor er heel veel verschillende kruisingen ontstonden.
Deze werden in de meeste gevallen ‘bull-and-terrier’ genoemd.
Het fokprogramma was echter zo ongeorganiseerd dat er niet na werd gedacht over rasstandaarden.
De Old English Bulldog verdween daardoor van het toneel en uit de vele bull-and-terrier varianten die overbleven, werden er twee officieel als ras erkend. Dit waren de Staffordshire Bull Terriër en de Bull Terrier.

Gladiator

Het begin van de Bull Terrier was dus best wel bloederig. Dit ras zoals we hem vandaag kennen stamt namelijk af van een lange serie kruisingen waarbij het de bedoeling was om de optimale vechthond te creëren.
De honden moesten in een arena tegen andere honden vechten, puur voor het spektakel en voor het vermaak van het publiek. Hierdoor kreeg de Bull Terriër de bijnaam Gladiator.

De eerste Bull Terrier

In 1835 werden hondengevechten in heel Engeland verboden. Dit betekende echter niet direct het einde van de gevechten, want ze gingen gewoon ondergronds door. Tegen die tijd leek de hond die toen werd gebruikt al redelijk veel op de Bull Terriër zoals we hem vandaag de dag kennen. Toch was het nog niet klaar met het fokken, want er werd nog steeds op vechters eigenschappen gefokt. De eerste Bull Terriër was te zien tijdens een officiële hondenshow in 1860.
De eigenaar van deze hond heeft nooit verteld welke rassen hij precies had gebruikt voor deze kruising, maar de belangrijkste kenmerk van de Bull Terriër was hier al in te zien. Dit is namelijk het eivormige hoofd.

Gentleman’s companion

Er werd steeds verder doorgefokt op het uiterlijk van deze hond, maar er bestaat nog altijd onduidelijkheid over welke hondenrassen hier voor werden gebruikt.
Wat wel duidelijk is, is dat er Terriërs werden gebruikt voor deze honden.
Of het zo is bedoeld, is niet duidelijk, maar dit heeft er wel voor gezorgd dat de moderne Bull Terriër veel beter als mensenvriend kan fungeren.
De bijnaam Gladiator was niet meer passend. Dit ras bleek namelijk veel meer een ‘gentleman’ of ‘gentleman’s companions’. Deze honden beginnen bijna nooit een gevecht, maar kunnen zich wel prima verdedigen als ze uitgedaagd worden.
Meestal winnen ze dit gevecht dan ook omdat het hele sterke honden zijn en het wel nog in hun bloed zit om zichzelf te verdedigen.

De Tweede Wereldoorlog

De Tweede Wereldoorlog had helaas een negatieve invloed op veel hondenrassen, maar bij de Bull Terriër zorgde hij juist voor meer bekendheid. Samen met generaal Patton heeft hij Parijs bevrijd.Het ras verspreidde zich langzaam maar zeker over alle landen die bij het imperium van de Britten hoorde.
Het bleek dat ze goed om kunnen gaan met tropische omstandigheden, waardoor ze in Afrika ook gewild werden bij jagers.
In Zuid-Afrika is de Bull Terriër dan ook nog altijd een gewild hondenras.

Miniatuur Bull Terrier

In het begin van de 19e eeuw is er voldoende gedocumenteerd bewijs van kleine Bull Terriers toen de oorspronkelijke kruisingen plaatsvonden tussen kleine terriers (van verschillende rassen) en Bulldogs en de resulterende nesten honden voortbrachten die in gewicht varieerden van 8 pond tot meer dan 40 pond.
Op de meeste oude foto's uit deze tijd zijn kleine honden van het 'bull terrier'-type afgebeeld, waarvan wordt gezegd dat ze tussen de 9 en 12 pond wogen.

Sommige fokkers probeerden het ras verder te verkleinen om een ​​'Toy' Bull Terrier te produceren. Pony Queen, eigendom van Sir Raymond Tyriott Wilson, woog naar verluidt minder dan 3 pond toen hij volgroeid was.
Deze 'Toy' soorten waren over het algemeen niet typerend voor het ras, met appelkoppen en uitpuilende ogen, kenmerken die vaak worden geassocieerd met het dwergachtig worden van een ras.

Een paar fokkers specialiseerden zich in de kleinere Bull Terrier en de eerste show waarop een 'Miniatuur'-klasse gepland stond, was de 'International Dog Show'.
Deze werd gehouden in Islington in mei 1863, waar een klasse werd gehouden voor Bull Terriers onder de 10 pond.
Hoewel deze kleinere Bull Terrier als het 'toy'-type zouden worden beschouwd, was de invloed van de fokkers van de Miniatuur Bull Terrier zodanig dat tegen de tijd van de 21e show van de Kennel Club in 1883 deze gewichtslimiet was verhoogd tot 25 pond.
De eerste Bull Terrier-kampioen, Nelson, werd geboren in 1873 en zou, volgens de huidige normen, worden beschouwd als een miniatuur met een gewicht van minder dan 16 pond!

In de jaren voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog raakten deze kleinere Bull Terriers geleidelijk uit de gratie, vanwege het feit dat zowel de ‘Toy’ als de ‘miniaturen’ als miniaturen werden geregistreerd en met grote verschillen in type. 
De klassen voor kleine Bull Terriers waren in die tijd onderworpen aan gewichtslimieten die varieerden van minder dan 12 pond tot minder dan 25 pond. Toen de standaard Bull Terriërs echter steeds beter en mooier gefokt werden, nam het aantal liefhebbers van de Miniatuur Bull Terrier verder af. In 1918 was er zelfs zo’n dieptepunt bereikt dat het stamboek voor de Miniatuur Bull Terrier werd gesloten. Het ras raakte in de vergetelheid.

Vervolgens kwam in 1938 een groep enthousiastelingen, onder het voorzitterschap van kolonel Richard Glynn, bijeen om de Miniature Bull Terrier Club op te richten en een petitie in te dienen bij de Kennel Club met als hoofddoel het garanderen van klassen voor Miniatuur Bull Terriers met een schofthoogte van maximaal 35.56 cm.
In de Kennel Gazette van mei 1939 werd hun aanvraag als succesvol erkend en naast de hoogtebeperking was er een maximumgewicht van 20 pond dat enkele jaren van kracht bleef. De stopzetting ervan werd als volgt het beste samengevat door Richard Glynn in 'Bull Terriers and How to Raise Them' (1950);

De eerste Miniatuur Bull Terrier kampioen werd in 1948 geboren, de teef Ch Deldon Delovely, gefokt door mevrouw Scott en eigendom van mevrouw Adlam. De eerste reu die deze titel behaalde was Ch Mursley Model, gefokt en eigendom van de heer Stanley North. Het ras is sindsdien gezegend met vele uitmuntende honden, van wie velen campagne voerden voor hun titels en vervolgens onmiddellijk met pensioen gingen in de traditie van de Engelse Bull Terrier Club, maar anderen zijn geweldige dingen blijven doen en geen enkele geschiedenis van het ras zou compleet zijn zonder honden te vermelden zoals: Ch Kearby's Mini Maggie uit Graymor, jarenlang recordhouder voor teven met 21 CC's totdat hij werd ingehaald door Ch Margins Minnie the Moocher die vandaag de dag nog steeds oppermachtig is als overall topwinnende MBT met maar liefst 29CC's.
Bij reuen; Ch Kirbeon Bandmaster, Ch Beewau Enterprise en zijn zoon Ch Warbonnet Hyperion, algemeen recordhouder voor vele jaren en nog steeds de beste winnende reu met 25 CC's op zijn naam.