Demodex

Demodex

Puppyschurft, demodicosis, rode schurft…..
Demodicosis is een parasitaire huidaandoening die wordt veroorzaakt door een mijt (Demodexcanis, Demodexinjai, Demodexcornei,…) die behoort tot de normale huidflora. De bekendste mijt, Demodexcanis, leeft in kleine aantallen in de haarfollikels en talgklieren.De mijt is erg gastheerspecifiek en niet overdraagbaar naar andere diersoorten.De levenscyclusvan deze mijt omvat 4 stadia: spoelvormige eieren, 6-potige larven, 8-potige nymfen en volwassen mijten (sigaarvormig met 8 korte pootjes).

De moederhond draagt de mijten gedurende de eerste 3 dagen na de geboorte over aan de pups door direct contact. Nadien wordt besmetting belet door beharing en verhoorning van de huid. De mijt leeft van schilfers en talg, en is niet in staat te overleven buiten de hond.

Pathogenese (het ontstaan van een ziekte):
De pathogenese omvat 4 facetten: parasitair probleem, immunologisch probleem, hor-monale factoren en bacterieel probleem

parasitair probleem: De aandoening wordt gekenmerkt door massale vermenigvuldiging van deze mijt in de haarfollikels en talgklieren. De mijten en hun secreten kunnen leiden tot irritatie en immuunreacties. Het aantonen van 1 mijt is dus niet diagnostisch, het aantonen van vele mijten en vnl. jonge vormen (eieren, nymfen) wel.

immunologisch probleem: Een verstoorde afweer, waardoor de mijten kunnen vermenigvuldigen, is de belangrijkste oorzaak voor de aandoening. Meestal gaat het hierbij om een erfelijke en specifieke immunodeficientie t.o.v. de mijt. De aandoening is dus niet besmettelijk en vaak nestgebonden. Omwille van deze reden word afgeraden te fokken met jonge honden die demodex hebben gehad.

Hoewel de aandoening bij elk ras kan ontstaan, word ze vooral gezien bij oa. de Staffordshirebullterrier, franse bulldog, boxer, Engelse bullterrier, Sharpei en West- highland white terrier.

De aandoening kan echter ook uitgelokt worden door een verworven niet-specifieke immuundeficientie door een andere onderliggende oorzaak die de afweer aantast (ziekte, glucocorticoiden, Cushing,…).

endocriene factoren: Puberteit en loopsheid zijnrisicofactoren.

bacterieel probleeem: Vaak is de aandoening gecompliceerd door infectie.

Symptomen:
De aandoening kan op elke leeftijd ontstaan, en nagenoeg alle ziektebeelden nabootsen. De aandoening kan al dan niet jeukend zijn, vaak is de aangetaste huid rood of slagschipgrijs, meestal zijn de lymfeklieren opgezet.

Er worden 4 klinische vormen onderscheiden:

lokale vorm: Milde aandoening met 1-5 kale plekken, meestal op de kop of de poten. 90% van deze gevallen geneest spontaan, 10% evolueert naar een gegeneraliseerde vorm, opvolging is dus noodzakelijk.

gegeneraliseerde vorm: De huidveranderingen (kaalheid, jeuk, pustels, schilfers, pigmentverandering,,..) worden over een groot deel van het lichaam gezien, al dan niet jeukend, vaak zien we ook een bacteriële huidontsteking, soms anorexie, koorts,..

pododemodicosis: t.h.v. de voeten al dan niet samen met gegeneraliseerde vorm, vraagt vaak levenslange behandeling en is erg hardnekkig.

otodemodicosis: t.h.v. de oren al dan niet samen met gegeneraliseerde vorm, zeldzaam.

Diagnose:
Vermoeden is gebaseerd op ras, leeftijd en klinische tekenen zoals opgezette lymfe-klieren, huidveranderingen,..

Een definitieve diagnose bekomt men door het aantonen van de parasieten met behulp van een diep huidafkrabsel, een haarpluksel (weinig gevoelig) of een huidbiopt. Tevens dient er ook gekeken naar een secundaire bacteriële infectie.

Prognose en behandeling:
De prognose is vrij goed dankzij een aantal effectieve medicijnen, de behandeling kan wel langdurig (soms levenslang)en duur zijn.

Aangezien 90% van de lokale vormen verdwijnt, kan hier afgewacht worden, bij uitbreiding is behandeling wel noodzakelijk., de overige 3 presen-taties dienen wel behandeld. Scheren en wassen (benzoyl peroxide 2.5% ofchloorhexidine 3%) van de letsels, zorgt ervoor dat lokale behandeling beter aanslaat en vermindert het risico op toxiciteit. Sterilisatie is wenselijk gezien het risico op recidief tijdens de loopsheid. Bacteriële- en gistinfecties dienen eveneens aangepakt. Behandeling kan enkel afgebouwd bij negatieve huidafkrabsels.

Lokale behandeling kan met Amitraz, verdund met water om de 5 dagen, in een goed geventileerde ruimte met waterdichte handschoenen (niet tijdens dracht, lactatie, onder 3maand, Chihuahua). Systemische behandeling kan met moxidectine (om in nek te druppelen) enivermectine (niet bij collies).Bij demodicose op oudere leeftijd dient eveneens gezocht naar een andere onderliggende aandoening.